Ponieważ się zdecydowałam.

Głos w wyborach do Parlamentu Europejskiego oddam, mimo wszystko, na Lewicę Razem. Potrafię sobie wyobrazić, że wiele osób z sercem po lewej stronie wybierze Wiosnę, ufając w polityczną markę oraz wiarygodność nazwisk takich jak Sylwia Spurek czy Anita Kucharska-Dziedzic. W ogóle im się nie dziwię, sama mocno trzymam za nie kciuki i wiem, że w wielu kwestiach jesteśmy po tej samej stronie. Życzę sobie w polskiej polityce jak najwięcej takich kobiet, zdobywających mandaty, z dowolnych ugrupowań. Zresztą, nie każda osoba musi interesować się partyjnym zapleczem, z jego licznymi niedociągnięciami (obwinianie ofiar przemocy przez oficjalną pełnomocniczkę ds. mobbingu, niejasności dotyczące finansowania, przyjmowanie na listy będących na bakier z prawem bogaczy i nie rozumiejących w jakich wyborach startują bogaczek; można by jeszcze wymieniać i wymieniać).

Wybieram polityczną organizację, którą znam dobrze – z jej licznymi niedociągnięciami (indolencja w sprawach dotyczących przemocy, przepychanie kolanem kiepskich kandydatów wbrew wewnętrznym nastrojom, lekceważenie kobiet kandydatek wbrew szumnym deklaracjom, komunikowanie przekazu oraz emocji na poziomie: sekta; można by jeszcze wymieniać i wymieniać ). Tak się jednak składa, że ugrupowanie to pod względem finansowym jest idealnie transparentne oraz ma solidny lewicowy program, z którym w przeważającej mierze się utożsamiam. Wybieram też kandydaturę, którą znam i cenię. Monika Szymańska to polityczka, która imponuje mi pewnością siebie i pragmatyzmem. Kieruje się własną polityczną przenikliwością, a nie presją otoczenia, jej opinie zawsze są starannie i merytorycznie uzasadnione. To ekspertka i fachowczyni, której bez mrugnięcia okiem powierzyłabym każdy polityczny mandat, wiedząc że będzie wypełniać go godnie i profesjonalnie.

Cieszę się, że mogę na nią zagłosować. Głosujcie i Wy!

***

Tekst pierwotnie ukazał się na Facebooku 24 maja 2019 r.